Индиго
тивко е. светот спие.
тишината ја параат
мачки што водат љубов.
кучиња лаат негде откај
последна петка. една тајфа
пијани урла насред улица.
по булеварите поминува и понекоја
кола. во плавата некој спушта
ролетна. небото над скопје не е
темно. крстот на водно осветлил
пред себе партал облак. во паркчето
пред мене горат улични светилки
и параклисот што уште не знам
кому му е посветен. станувам
едно со ноќта. јануари е студен
и неприземјен. цибрина
ми ги мрзне дланките.
