Сцена 1 - Власт
Кина. Провинција Вухан. Аеродром. Ноќ.
Таи Вонг со своето семејство чека на терминалот. Спијат на багажот. Ана-Клер - жена му, го дои пет месечното бебе. Врз него лежат три годишната и пет годишната ќерка. На разглас оди дека летот за Лос Анџелес се одложува за уште дополнителни десет часа. Разгласот го буди Таи Вонг. Се чеша за главата и погледнува кон својот мобилен. Уклучува некоја апликација. Почнува да се снима.
Таи Вонг: Веќе три дена сме на аеродром. Почнуваме да халуцинираме. Нема доволно храна за сите, а онаа што ја има е веќе од претходната недела. Локалните власти се неумешни, нема никаква организираност...
Некој го допира Таи Вонг за рамото од позади. Полицаец. Таи Вонг се врти полека.
Полицаецот: Без мобилни ве молам. Не сакаме да создаваме паника.
Таи Вонг: Праќав порака на мајката на жена ми во Лос Анџелес. Има право да знае како и се внучињата.
Полицаецот: И народот има право да не се плаши.
Таи Вонг: Од што да се плаши? Сите знаат...
Полицаецот: Под контрола е веќе.
Таи Вонг: Епа ајде да летаме тогаш, што е чекањево?
Полицаецот (намуртено): Мораме да сме сто проценти сигурни.
Таи Вонг: Како не ви е срам...
Двајца луѓе во заштитна опрема доаѓаат и го земаат под раце Таи Вонг.
Таи Вонг(разлутен): Што е ова? (почнува да плаче) Сара Вонг, Мае Цун Вонг, Хана Вонг...(погледнува кон Ана-Клер)....(двајцата го тегнат)
Болничарот: Сакаме да ве тестираме господине. Уште немате поминато на скрининг.
Таи Вонг: Каде? (го одвлекуваат)
Ана-Клер (се затрчува кон него, полицаецот ја запира): Има ли крај?
Сцена 2 - Народ
Пет дена пред тоа. Провинција Вухан. Градилиште на новата болница. Прашина, багери, луѓе.
Ху Кван(23) и Феи Хонг(55) се на пауза за ручек.
Феи Хонг: Полошо е од 2003.
Ху Кван: Многу бев мал. Ама слушам побрзо одело градењето.
Феи Хонг: Овие од горе подобри беа тогаш...
Ху Кван: Абе подобри, нема кај нас подобри.
Феи Хонг (се замислува): Во 2003 почина ќерка ми. Од САРС.
Ху Кван: Сочуство..
Феи Хонг: А сега и брат ми го фати ова..
Ху Кван: За него се пријави на ова?
Феи Хонг: Пријави? Над 40 години е задолжително.
Ху Кван: Што ќе правиме кога ќе почнат да доаѓаат само....а ние не сме готови.
Пет дена подоцна.
Болницата е направена до пола. Горниот дел уште го градат.
Таи Вонг заедно со стотици луѓе во болничка облека се движат низ градилишето. Неколку од градежниците ги упатуваат кон рутата.
Таи Вонг: Толку е...
Феи Хонг и Ху Кван се качени на врвот од една од зградите. Гледаат кон колоната што доаѓа кон болницата.
Феи Хонг: Има многу деца.
Ху Кван(погледнува): Страшно.
Сцена 3 - Свет
Лос Анџелес. Станот на Жизел, мајката на Ана-Клер. Седи на софата и гледа телевизија. Одат репортажи за коронавирусот. Доаѓа нејзиниот маж, Филип, јаде пуканки.
Филип: Дај бе пушти оскари.
Жизел: Како не ти е срам...ќерка ти е таму.
Филип: Па што да правам? Да се депримирам?
Жизел: Дојде и кај нас, да знаеш, вирусот е во комшии.
Филип: Па и за тоа ли да се нервирам?
Жизел: Една недела нема пратено порака, последно знам дека се на аеродром...
Филип: И реков немој со кинез..
Жизел: Филип!
Филип: Абе ајде...
Жизел: Во злото се препознаваат вистинските луѓе...
Филип: Ако не пуштиш оскари идам да спијам! (си оди)
Жизел(се закашлува): Не...не е можно.
КРАЈ
